Βιβλιοπαρουσίαση: «Σαν φυσάει ο Βαρδάρης», του Στάθη Μασκαλίδη

Το https://metaota.blogspot.com/ αναδημοσιεύει τη συνέντευξη του συναδέλφου Στάθη Μασκαλίδη, στο vivlio-life.gr, θέλοντας μ' αυτόν τον τρόπο να επιβραβεύσει την προσπάθεια του, ενός συναδέλφου, που εργάζεται, ως κηπουρός, στον δήμο Καστοριάς, που ασχολείται με τα κοινά και τα προβλήματα των εργαζομένων, που έχει διατελέσει πρόεδρος του συλλόγου εργαζομένων και παραμένει πάντα ενεργός και δραστήριος, εκλεγμένος στη διοίκηση του συλλόγου, και παλεύει για την επίλυση των προβλημάτων τους και για τη βελτίωση των όρων αμοιβής και εργασίας τους.

Θέλουμε και μ' αυτόν τον τρόπο να ενθαρρύνουμε ανάλογες προσπάθειες εργαζομένων των ΟΤΑ, να εκφραστούν λογοτεχνικά και μέσα από την τέχνη να αποτυπώσουν τα βιώματα, τις αγωνίες και τις ανησυχίες τους, να αναδείξουν τις κλήσεις τους, για να επιβεβαιώσουν ακόμα μια φορά ότι η λογοτεχνία, η ποίηση, η ζωγραφική, το θέατρο και οι τέχνες γενικά δεν είναι προνόμια κάποιων ειδικών, αλλά ότι μπορεί να γίνουν υπόθεση πολλών απλών ανθρώπων, αρκεί να στηριχτούν και να  επιβραβευτούν για τις προσπάθειές τους.

                                                                                                               Από το Γιώργο Χ.

Ακολουθεί όλη η συνέντευξη του συγγραφέα 

Στάθης. Ένα νέο παιδί που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καστοριά και ως πρωτοετής φοιτητής αναγκάζεται να μετακομίσει στη Θεσσαλονίκη. Για κάποιους η φοιτητική ζωή σ’ αυτή την πόλη είναι όνειρο ζωής. Γιατί όχι για τον ήρωά σας;

Η αλήθεια είναι πως η Θεσσαλονίκη είναι αγαπημένος προορισμός για πολλούς ανθρώπους, ειδικά για τα νέα παιδιά που μπορούν να σαγηνευτούν από τη μαγεία της. Ο Στάθης βλέπει τις ομορφιές της πόλης, αφουγκράζεται τον σφυγμό της, ναι, την αγαπάει, ζει και αυτός το όνειρό του. Μόνο που το δικό του όνειρο είναι μεγαλύτερο από τα στενά όρια μιας πόλης, όσο μεγάλη και αν είναι αυτή, και εκεί μέσα, στα δαιδαλώδη μονοπάτια που ακολουθεί, εύκολα μπορείς να χαθείς και το όνειρο να μετατραπεί σε εφιάλτη. Βέβαια απομένει να διαβάσει κάποιος την ιστορία για να μάθει και την κατάληξη που θα έχει το ταξίδι που διανύει ο Στάθης.

Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας σας δυσκολεύεται να μεταβεί από την εφηβεία στην ενηλικίωση. Γύρω μας ίσως υπάρχουν πολλά παιδιά που αργούν να ωριμάσουν. Τι ευθύνεται άραγε; Τι μαθαίνουμε από τον επινοημένο σας χαρακτήρα;

Θα επικαλεστώ την επαγγελματική μου ιδιότητα (κηπουρός) για να απαντήσω: Τα νέα παιδιά, είναι τα άνθη του κόσμου μας. Κάθε έφηβος είναι ένα βλαστάρι που επιζητεί ζωτικό χώρο να μεγαλώσει, μόνο που όλοι οι βλαστοί δεν αναπτύσσονται το ίδιο. Πολλοί παράγοντες συμβάλλουν για να συμβεί αυτό. Ο ήλιος, το κλίμα, το χώμα… είναι και κάποιοι άλλοι αστάθμητοι που εμποδίζουν ή ευνοούν. Πρέπει πρωτίστως να διασφαλιστούν οι συνθήκες για να ανοίξουν τα μπουμπούκια τους και να χαρίσουν στην κοινωνία μας τα δικά τους ποιοτικά χαρακτηριστικά. Εγώ θέλω να πω πως οι άνθρωποι χρειάζονται τον χρόνο τους, ο καθένας τον δικό του, για να προσαρμοστούν και να βρουν τον ρυθμό τους σε κάθε αλλαγή που συντελείται στη ζωή τους. Η φορτική, μερικές φορές, πίεση που ασκείται, μπορεί να ενεργήσει ανασταλτικά.

Χαμηλή αυτοεκτίμηση. Τι κρύβεται πίσω από τον αρνητικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τον εαυτό τους οι σημερινοί νέοι και άρα και ο Στάθης;

Αρκετοί νέοι έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση. Κάποιοι από αυτούς, μάλιστα, είναι και χαρισματικοί. Είναι, πολύ φοβάμαι, γνώρισμα έμφυτο σε ορισμένους ανθρώπους. Για να το αποβάλλουν θαρρώ πως χρειάζεται αγώνας. Η αυτοπεποίθηση αποκτάται με μικρές νίκες στη μάχη της καθημερινότητας. Νίκες που πρέπει να τους αναγνωρίζονται. Ουσιαστική βοήθεια μπορούν να προσφέρουν τα πρόσωπα που βρίσκονται κοντά στο άτομο που έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση. Πρωτίστως χρειάζεται ενθάρρυνση στους νέους μας που, δυστυχώς, στις μέρες μας, δίνεται με το σταγονόμετρο. Ας είμαστε όλοι μας πιο απλόχεροι στις επικροτήσεις μας και πιο φειδωλοί στις επικρίσεις μας.

Ίριδα. Το λουλούδι με το μωβ άνθος που βλέπουμε και στο εξώφυλλο του βιβλίου. Δώσατε το όνομά του στο κορίτσι με τα μωβ μαλλιά που θα ερωτευτεί κεραυνοβόλα. Μιλήστε μας για τον όμορφο και ιδιαίτερο αυτό χαρακτήρα.

Η Ίριδα είναι ένα αγριόκρινο, ένα πανέμορφο λουλούδι με μωβ άνθος. Η φύτευσή της γίνεται το Φθινόπωρο και μας χαρίζει την ανθοφορία της την Άνοιξη. Ίριδα ήταν και μια δευτερευούσης σημασίας θεότητα στην μυθολογία μας, που εκτελούσε χρέη αγγελιοφόρου για τους θεούς και αποτελούσε τον συνδετικό κρίκο του ουρανού με τη γη. Η Ίριδα του μυθιστορήματος, η κοπέλα με τα μωβ μαλλιά, έχει δυνατό χαρακτήρα, δυνατότερο από αυτόν του Στάθη. Διακρίνεται για την αποφασιστικότητα και τον αυθορμητισμό της. Είναι απρόβλεπτη και μυστηριώδης. Έχει τα δικά της μυστικά που κρατάει καλά κρυμμένα από τον ερωτευμένο μαζί της, νεαρό φοιτητή. Είναι αυτή που μπορεί να τον κάνει να πετάξει στα σύννεφα αλλά και να τον προσγειώσει στη γη. Μέσα στα μάτια της βλέπει τον κόσμο σε όλες τις αποχρώσεις του. Αποτελεί βαρόμετρο για την εξέλιξη της ιστορίας. Πως θα μπορούσε άλλωστε να μην αποτελεί από τη στιγμή που ο Στάθης τη γνωρίζει όταν η ψυχολογία του είναι κατακρημνισμένη σαν του Φθινοπώρου τα πεσμένα φύλλα; Θα καταφέρει άραγε να φέρει την Άνοιξη σε αυτήν; Η απάντηση δίνεται στο βιβλίο.

Αυτό που διαπιστώνει ο αναγνώστης είναι πως στο βιβλίο σας κάνετε «παιχνίδι» με τα ονόματα. Περσεφόνη αποκαλεί την Ίριδα ο Στάθης και θέλουμε να μας αποκαλύψετε τον λόγο.

Ο Στάθης είναι ένας νέος άνθρωπος με πολύ πλούσιο συναισθηματικό κόσμο. Στο πρόσωπο της Ίριδας διαβλέπει ένα κοινό και όμορφο μέλλον. Την ακολουθεί, καμιά φορά τη χάνει. Τη χάνει κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά. Σχοινοβατεί αναζητώντας την. Σε αυτήν την αναζήτηση πολλές φορές οδηγείται σε αδιέξοδο. Τότε είναι που η Ίριδα γίνεται Περσεφόνη. Είναι αυτή που φέρνει το φως στη ζωή του. Είναι αυτή που φέρνει και το σκοτάδι.

Θα δούμε, καθώς προχωρούμε την ανάγνωση, το κορίτσι αυτό να οδηγεί τον ήρωά σας μπροστά σε μια άλλη Θεσσαλονίκη, άγνωστη γι’ αυτόν αλλά τόσο ελκυστική, όπως γράφετε. Θα της επιτρέψει ο Στάθης να τον περάσει στην ενηλικίωση;

Η Ίριδα όπως είπα, κρύβει τα δικά της μυστικά. Είναι ένα πρόσωπο που παρά το νεαρό της ηλικίας της, έχει βιώσει πολλά. Έχει προλάβει να γνωρίσει τις δύο όψεις της ζωής. Και την καλή και την άσχημη, σε ακραίο μάλιστα βαθμό. Στα βιώματά της αυτά είδε τη Θεσσαλονίκη από την άλλη της πλευρά, τη σκοτεινή. Την τόσο άγνωστη αλλά και ελκυστική για τον Στάθη. Η ενηλικίωση του ήρωα σχετίζεται άμεσα με την προσαρμογή του στη μεγάλη πόλη. Ο Στάθης είναι ένα νέο παιδί που πελαγοδρομεί, που επιζητά από κάπου να κρατηθεί. Η Ίριδα είναι ότι πιο κοντινό σε αυτόν και τη χρειάζεται. Ναι, θα μπορούσε να τον βοηθήσει, να γίνει η πλοηγός του. Η Ίριδα, όμως, για συγκεκριμένους λόγους, είναι δύσκολο να αναλάβει αυτόν τον ρόλο. Θα το κάνει; Χμ.

Ένα ακόμη πρόσωπο που θα συναντήσουμε στο μυθιστόρημά σας είναι ο Αστέρης. Αν ο Στάθης είναι το άσπρο εκείνος είναι το μαύρο. Θα καταφέρουν μέσα από τους διαφορετικούς χαρακτήρες να χτίσουν μια φιλία από εκείνες που δημιουργούνται στα φοιτητικά μας χρόνια και κρατούν μια ζωή;

Ο Αστέρης είναι ο τρίτος βασικός χαρακτήρας του μυθιστορήματος. Μπήκε στη ζωή του Στάθη ξαφνικά και ήρθε για να μείνει. Ήρθε για να τον καθοδηγεί, να τον συμβουλεύει, κάπου κάπου να τον μπερδεύει και να τον προσγειώνει απότομα. Είναι ένας φίλος που παρά τον διαφορετικό χαρακτήρα του, επιχειρεί η σχέση που έχει δημιουργηθεί μεταξύ τους να μείνει για μια ζωή. Είναι ένα αστέρι που εμφανίστηκε στον Στάθη για να ρίξει άπλετο φως στο διάβα του. Καμιά φορά βέβαια τα αστέρια κρύβονται πίσω από ομιχλώδες τοπίο και το σκοτάδι που αφήνουν είναι ακόμα μεγαλύτερο από πριν.

Το άρωμα Θεσσαλονίκης στο μυθιστόρημά σας είναι πολύ έντονο, κάτι που αντιλαμβανόμαστε, εξάλλου, με μια πρώτη ματιά στο εξώφυλλό σας. Τι σημαίνει για σας αυτή η πόλη;

Με μαγεύει αυτή η πόλη. Με κατακλύζει με ευχάριστα συναισθήματα. Την αγαπώ πολύ! . Μου δίνει την αίσθηση του οικείου ενώ ταυτόχρονα με κάνει να ονειροπολώ! Μέσα από αυτό το ονειροπόλημα γεννήθηκε στο μυαλό μου η ιστορία του ΄΄Σαν φυσάει ο Βαρδάρης΄΄.

Σε πολλά σημεία, στο βιβλίο σας το οποίο χαρακτηρίζετε ατμοσφαιρικό, εντοπίζουμε μηνύματα τα οποία όμως μέχρι τον επίλογο είναι δυσδιάκριτα. Ποιο είναι το βασικό μήνυμα που θέλετε να εισπράξουμε από το μυθιστόρημά σας;

Υπάρχουν ολόγυρα ερεθίσματα που διεγείρουν τη φαντασία μας. Καμιά φορά οι αισθήσεις μας πλανεύονται και εκεί, στη σαγήνη των όμορφων στιγμών ή στην οδύνη δυσάρεστων γεγονότων, μπορούν να μας οδηγήσουν σε στρεβλές εκτιμήσεις. Τότε γίνονται και τα μεγαλύτερα λάθη. Μην προτρέχεις λοιπόν, μη βιάζεσαι να κρίνεις, έχει ανατροπές η ζωή. Πολλές φορές τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται.

Όχι μόνο δώσατε στον ήρωά σας το όνομά σας, αλλά θα τον δούμε να ζει ένα μέρος της ζωής του στην Καστοριά, τον τόπο δηλαδή της δικής σας καταγωγή. Είστε εσείς, τελικά, ο πρωταγωνιστής του μυθιστορήματος σας που επιπλέον γράψατε σε πρώτο πρόσωπο και ενεστώτα χρόνο;

Αυτό το μυθιστόρημα θεωρώ πως μόνο σε πρώτο πρόσωπο και σε ενεστώτα χρόνο θα μπορούσε να γραφτεί για να αποδοθεί σωστά στο αναγνωστικό κοινό. Θέλησα να υπάρχει άμεση επαφή του ήρωα με τον αναγνώστη. Ένας προς έναν! Να του εκμυστηρευτεί ο ίδιος τις ανησυχίες του, τα όνειρά του… χωρίς ΄΄έξωθεν΄΄ παρεμβάσεις. Ναι, μόνο με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσες να μπεις στο μυαλό του και να διαβάσεις τις σκέψεις του. Να μοιραστείς τον πόνο αλλά και τη χαρά του. Όσο για το αν είμαι εγώ ο πρωταγωνιστής του μυθιστορήματος; θα σας απαντήσω ξεκάθαρα πως όχι! Δε θα μπορούσα να είμαι εγώ ο πρωταγωνιστής αυτής της ιστορίας. Έχει κάποια δικά μου γνωρίσματα ο Στάθης του μυθιστορήματος αλλά είναι ένας εντελώς διαφορετικός χαρακτήρας. Μια προσωπικότητα πολύ ξεχωριστή, πραγματικά. Μας συνδέουν, όμως, πολλά. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, την εποχή που έγραφα την ιστορία του ΄΄Σαν φυσάει ο Βαρδάρης΄΄, πορευτήκαμε μαζί, πλάι πλάι. Στην πορεία αυτή, έγινα η σκιά του, έγινε το όραμά μου. Είναι, βλέπεις, αυτός και οι υπόλοιποι ήρωες του βιβλίου που έχουν σταθεί κοντά μου στο όμορφο αυτό ταξίδι της συγγραφής. Σίγουρα θα είναι σύντροφοι παντοτινοί για μένα.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Θεσσαλονίκη. Στα σκιερά σημεία της πόλης αλλά και του ανθρώπινου μυαλού φωλιάζουν στη σκοτεινιά οι παρίες, εκεί όπου ανθίζουν στα κρυφά τα νυχτολούλουδα. Μέσα σε δαιδαλώδη και ακάνθινα μονοπάτια, ένας πρωτοετής φοιτητής, ο Στάθης, με ασταθή χαρακτήρα, αντιπαλεύει τους δαίμονες που συγκρούονται μέσα του. Στέκεται τυχερός όταν ένα πανέμορφο λουλούδι εμφανίζεται στον δρόμο του, η Ίριδα, και έτσι στα ξαφνικά, όπως συμβαίνει καμιά φορά, η μουντή ζωή του μεταμορφώνεται και όλα μοιάζουν να αλλάζουν. Μαχητής του έρωτα γίνεται σε άνισο αγώνα και, έχοντας για βοήθεια τη δύναμη της φιλίας, επιχειρεί να ορθοποδήσει μέσα σε μια πόλη που καταπίνει όποιον δεν προσαρμόζεται. Κάπου εκεί ένα αστέρι έρχεται να φωτίσει τον δρόμο του και να γίνει η φωνή της συνείδησής του ή μήπως όχι;

Βιογραφικό

Γεννήθηκα στη Μεσοποταμία Καστοριάς και κατοικώ στην πόλη της Καστοριάς. Είμαι παντρεμένος και έχω δυο παιδιά. Γράφω, γιατί μου αρέσει να αναπλάθω τον κόσμο, γιατί η ζωή είναι τόσο σύντομη που μια μονάχα δε φτάνει. Ελεύθερο πνεύμα από τη φύση μου, εγγράφηκα στη σχολή ιατρικής στο πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου αλλά εγκατέλειψα αμέσως τις σπουδές μου, γιατί έκρινα πως ο συγκεκριμένος επαγγελματικός προσανατολισμός δε μου ταίριαζε. Εργάζομαι στον δήμο Καστοριάς, στην υπηρεσία πρασίνου. Με την ειδικότητα του κηπουρού μπορώ να βρίσκομαι κοντά στο περιβάλλον, να απολαμβάνω τις ομορφιές του και να ονειροπολώ. Η πρώτη μου επαφή με το αναγνωστικό κοινό έγινε με το μυθιστόρημά μου «Πικραλίδες» που ελεύθερα διατίθεται από το διαδικτυακό περιοδικό MAXMAG. Νουβέλα μου με τίτλο «Κομαντσέρος» κυκλοφόρησε για το ιστορικό περιοδικό Νέος Μικρός Καου-μπόυ των εκδόσεων Άγρια Δύση. Το διήγημά μου «Και ήταν σαν να έβλεπε τον εαυτό του» έχει κυκλοφορήσει για το ίδιο περιοδικό των εκδόσεων Άγρια Δύση. Αστυνομικό διήγημά μου «Το γρανάζι» κυκλοφόρησε σε συλλογικό τεύχος του περιοδικού crime and horror. Αρθρογραφώ σε τοπικές εφημερίδες, τοπικά και πανελλαδικής εμβέλειας blogs. Ζω και εγώ μαζί με τους ήρωες που δημιουργώ, πονώ στη δυστυχία τους και χαίρομαι όταν είναι ευτυχισμένοι.

Πηγή: https://vivlio-life.gr/

Σχόλια